Rozmowy, uważności na drugiego człowieka, nazywania uczuć, empatii, szacunku do dzieci i ich mądrości, wglądu w siebie, autorefleksji. Ogrom psychologii na ekranie. to wszystko powinno być w szkole. Film dla wszystkich rodziców.
Phoenix w każdą rolę wkłada całe serce i niezwykłe umiejętności. Aktorskie mistrzostwo....

Nuda. Nuda i pieprzenie komunałów.

Zaczynam odnosić wrażenie, że w tym pędzącym i nienormalnym już świecie zwykłe i podstawowe rzeczy urastają do miana „przepięknych”. Dla mnie film nudny w fabule, za to z fajnymi zdjęciami i dwoma kapitalnymi męskimi rolami. Przyznam się, że chciałem wstać i wyjść po 85 minutach z kina, ale okazało się, że oglądam w...

Film ogląda się przyjemnie. Piękna przyjaźń z wyjątkowym chłopcem. Jednak historia przedstawiona w tym filmie jest za bardzo przesycona banalnymi tekstami. Pretensjonalnie czarno biały. Główny wątek spajający fabułę czyli wywiady z dzieciakami niewiele wnosi. Mnóstwo banałów. Film bardzo się stara być mądry, jest...

Przez prawie cały film nie mogłem spokojnie go oglądać, ze względu jak bohaterowie się do siebie odnoszą, rozmawiają itd. Szczególnie wobec dziecka i vice versa, to cackanie się, setki słów, przepraszanie itd. W ogóle mam wrażenie że mogliby zrobić słuchowisko zamiast filmu z tego scenariusza. Komunikacja niewerbalna...

Przyznam szczerze że taki "film" jak ten zdarza się rzadko. Naprawdę nie pamiętam kiedy ostatnio oglądałem produkcję, która nie reprezentuje sobą (w moim odczuciu) kompletnie nic wartościowego. "Fabuła" sprowadza się do jakiś pseudofilozoficznych bzdur, które ktoś kto ma się najwyraźniej za wielkiego pisarza...

mega irytujący. Może i prawdziwszy przez to, bo bardziej przypomina dzieci "z krwi i kości", niż wykreowane na mądre, bystre i miłe postaci, natomiast filmowi się to nie przysłużyło. Irytacja i zmęczenie chłopakiem brała górę nad klimatem, który miał tu chyba być stworzony.

zadziwiająco obojetny. Banały, brak intrygi i nuda. Pozostaje aktorstwo, kilka żartów, ładne zdjęcia. Mills daleko od zajebistych Debiutantów.

Zabawny i bardzo czuły film o tym jak uzyskać kod dostępu do dziecka, bo dzieci to trochę przybysze z innej planety, i są jak papierek lakmusowy emocji, których my dorośli czesto zapominamy pokazać.
Słuchaj, wsłuchuj się, podejmji grę, nie krzycz, spełniaj życzenia, co jeszcze? My dorośli popełniamy masę błędów, gdyż...

Film jest dla wszystkich, nie tylko dla rodziców.

Joker odzyskujący wszystkie ludzkie emocje i stary maleńki bez realizacji obowiązku szkolnego (coś tam wspomniane o wysyłanych lekcjach). Para, która ma być niezwykła, a staje się nużąca. Czułem się trochę jak na fotelu terapeutycznym, gdzie ktoś próbuje mnie wciągnąć w jakąś pretensjonalną grę o ludzkiej komunikacji,...

Każdy z nas, bez względu na wiek i swoje doświadczenie życiowe wyniesie coś z tego filmu. Delikatne, poprzez format czerni i bieli jakby kameralne kino ale większością wypowiedzianych tam zdań czy też przeczytanych zmusza do myślenia, analizy własnych przeżyć. Kino chyba obowiązkowe dla młodych rodziców. Znakomita gra...

Nie zaimponuje mi amerykańska pretensja.

https://www.filmweb.pl/film/Wszystko+mo%C5%BCe+si%C4%99+przytrafi%C4%87-1995-119 391

Kina studyjne dopiero na koniec grudnia startują z filmem.

C’mon C’mon ogląda się jak reportaż o relacjach międzyludzkich. Film pokazuje naturalne dialogi, czynności co czyni go tak realistycznym. Dodatkowo fantastyczne duo aktorów pierwszoplanowych daje z siebie wszystko przed ekranem. Jednak zabrakło tutaj postawienia kropki nad I, przez co film Mike’a Millsa może się dłużyć...

Dziecko oderwane od rzeczywistosci, matka nieszczesliwa, smutek mona zbierac wiadrami

Moim zdaniem to najsłabszy film Millsa

Ten film nie spodoba sie wszystkim a , niektórzy nie doczekaja do napisow koncowych. Mnie natomiast spodobala sie ta meska przyjaźń tworzaca sie miedzy wujkiem i jego siostrzeńcem.
Dodatkowo czarno- biala konwencja filmu poglębia ten klimat niesamowitości . Chlopiec cudownie opowiada o swoim swiecie i o tym jak...

Film nie wychodzi poza bezpieczną strefę i jest w porządku, choć posrany. Dzieciak jest po prostu irytująco irytujący, co nie jest zaskakujące, skoro ma takich rodziców, jakich ma. Ciekawie robi się dopiero podczas napisów końcowych, bo wypowiedzi z offu to ciekawa narracja o pełnej lęków teraźniejszości. Reszta...