Trzecia nieautoryzowana biografia w dorobku Karla Zéro i jego żony Daisy d'Erraty (po filmach o Chiracu i G. W. Bushu), zrealizowana przy współpracy z kubańską dysydentką Zoé Valdes, to film prowokacyjny - szyderczy, pełen wulgaryzmów i jawnie obraźliwy wobec swojego bohatera. Z pewnością jednak nie można odmówić twórcom tego mockumentary inteligencji i poczucia humoru. Film składa się w całości z wybornych materiałów archiwalnych, przedstawiających Castro w najprzeróżniejszych sytuacjach - od oficjalnych przemówień, przez popisy bez koszulki przy grze w baseball, po poradę kulinarną, jak przyrządzić lasagne z parmezanem. Zza kadru obrazom towarzyszy pierwszoosobowa narracja - (nie)całkiem autentyczny „strumień świadomości" El Comandante. Dostajemy tu pełną „autobiografię": oglądamy młodość, drogę do władzy i wysiłki, by ją utrzymać, a wszystko to przyprawione dużą dozą romantyzmu i wytrawnym cynizmem najbardziej znanego palacza cygar na świecie. Twórcy filmu znakomicie wykorzystują błyskotliwe absurdy życia i politycznej twórczości Fidela, wychowanka jezuitów, który został komunistą, z wielką pompą podejmowanym przez papieża. Jest tu też mały prezent dla polskich widzów: Fidel Castro w pojedynkę ogrywający goszczącą z wizytą na Kubie koszykarską drużynę Wisły. Warto wspomnieć, że para Zéro - d'Errata szykuje już dwa nowe filmy o bardzo interesujących postaciach: "Being Michael Jackson" i "Dans la peau de Silvio".