Zgadzam się całkowicie, mnie też ten film rozczarował. Jego "allenowatość" ogranicza się m.in. do inspiracji "Zbrodnią i karą", co wcześniej można zauważyć np. we "Wszystko gra" (ten z kolei uważam za bardzo dobry film, którego historia jest złożona, ciekawa, niebanalna, czego zdecydowanie nie można powiedzieć o "Nieracjonalnym mężczyźnie"). Mam wrażenie, jakby Allen z wiekiem przestał doceniać inteligencję swoich widzów i czuł potrzebę tłumaczenia im różnych nawiązań (np. do literatury) w bardzo prosty, oczywisty sposób. Inne aspekty "allenowatości" w tej historii to typ głównego bohatera, jego rozważania dotyczące egzystencji i, z drugiej strony, typ głównej bohaterki o innym światopoglądzie. Ale te charakterystyczne dla Woody'ego elementy są pozbawione błyskotliwych dialogów, zabawności połączonej z inteligencją, "tego czegoś", co jest obecne w wielu jego wcześniejszych filmach. Oglądając "Nieracjonalnego mężczyznę", momentami miałam wrażenie, że to jakiś niskich lotów film dla amerykańskich nastolatków. Trudno pogodzić się z chwilą, kiedy filmowi Woody'ego musiałam dać marne 3/10 - w każdym razie cieszy mnie, że ten reżyser ma na swoim koncie wiele świetnych produkcji, do których warto wracać :D