Lewiatan to (nad)zwyczajny dokument o połowie rybackim i ingerencji człowieka w podwodny ekosystem.
Ta produkcja swego rodzaju przypomina sztukę nowoczesną. Swą strukturalną prostotą wykonania, może odrzucić niejednego widza. Jednakże mi przypadła do gustu swa wizualnością i oryginalną, nienarracyjną historią przedstawienia zawodu rybaka na wściekle wzburzonym morzu.

Głównym powodem dla którego ten dokument jest czymś oczyszczająco niesamowitym to ukazanie człowieka jako tytułowe monstrum, zabijając wodniste kreatury dla własnej korzyści. W innym dokumencie (Cowspiracy: The Sustainability Secret) dobitnie jest ukazane to jak ludzie przyczyniają się do niekontrolowanego przełowienia, rozbijając wodne łowiska. Dla zainteresowanych odsyłam do źródła.
Także parę innych, ciekawych scen utwierdziły mnie w przekonaniu o świetności danego obrazu:
- rozczłonkowana głowa ryby ślizgająca się po pokładzie jachtu
- mewa człapiąca po statku w poszukiwaniu jedzenia
- spływ krwi ze statku do morza
- ptaszyska odbijające się od tafli wody, łowiąc pozostałości po rybach
- scena zasypiania rybaka w pozycji siedzącej jako odzwierciedlenie morderczej pracy
Nawet głupie rzucenie puszki przed kamerę, przy zbieraniu skorup małż, jest wymowne i piękne w swej prostocie.
Przy całym swym zgiełku dźwiękowym, momentami miałem luźne skojarzenia z "Echoes" zespołu Pink Floyd (od 50 minuty filmu). Notabene, utwór jest o tematyce podwodnej, więc idealnie wpisuje się w morskie ramy.

Dokument jest ciekawą koncepcją, odkrywczo obrazując istotę pracy rybaków i jej skutki, ulokowane w samej paszczy morskiego piekła.
Dla tych co wytrwali do końca i docenili tą małą perełkę - składam wyrazy uznania.