Jakie zakochane w nim dwie sieroty... Ja zauważyłam tylko jedną! Druga nie była zakochana ani specjalnie nie myślała o gościu, jego uczuciach. Nie wiem dlaczego nie dostrzegłaś w tym filmie emocji, bo mnie chwilami wzruszał do łez. Może odrobina empatii by się przydała przy odbiorze ? :)
A zakończenie moim zdaniem mówi o tym , że często musimy się zadowolić namiastką czegoś, tak jak ten facet związkiem z kobietą, której nie kochał. A może nie musimy, ale to już nasz wybór.... Można pójść na kompromis, albo się utopić, jeśli nie możemy mieć tego co chcemy.

Ja także odebrałam je w ten sposób i nie do końca mi odpowiada. Oczywiście jest cholernie życiowe, nawet smutne, jeśli się polubiło bohatera ale ja tam po tym właśnie się do niego ostatecznie zniechęciłam. Jak jest bierny to niech dalej będzie. Nie przesadzajmy oczywiście z tą drastyczną alternatywa, bo przecież wcale nie musiała nią być. Ale, coz, jest to jakiś tam przekaz, prawda?
Empatia była, o to się nie martw. ;) Tylko zwyczajnie nie miała szansy się w jakikolwiek sposób rozwinąc. Ale wcale nie mówię że film jest zły, bo naturalnie nie był.
pozdrawiam :)

Po za łzami odczuwałem podobnie,samo sedno.

Dopiero co obejrzałam i jestem rozdarta. Z jednej strony, bardzo życiowy film, a z drugiej aż zbyt dosłownie wykreowane postaci kobiece- szalona, niebezpieczna, z problemami, kocha innego, dostaje pełne oddanie gł bohatera; ta dobra, od początku zainteresowana, wybranka rodziców musząca zadowolić się imitacją uczuć. I to mnie nie przekonuje, albo moje nastoletnie serce nie chce przyjąć do wiadomosci, że te dobre zawsze dostają po dupie:P Nie można jednak odmówić aktorom doskonałego zagrania owych ról. Aż na wskroś czuć ból Leonarda, niepewność Sandry i rozbicie Michelle. Muszę chyba głębiej przemyśleć, by dokonać oceny

Te dobre zazwyczaj dostają po dupie :) jak już boli nie do wytrzymania to stają się złe, albo przestają zbawiać świat....