Od czegoś trzeba było zacząć. Zanim jeszcze erotyka na dobre rozgościła się w świecie kinematografii, filmy takie jak "Ecstasy" przecierały szlaki. Choć sprowadzanie tego filmu do zaledwie krótkiej sekwencji, gdzie pokazany jest kobiecy biust, jest bezcelowe. Nawet jeśli w ten sposób film zyskał rozgłos, to główną osią fabularną tej produkcji jest coś całkiem innego. Film jest raczej dramatem o kobiecie, która nie może zaznać szczęścia u boku swojego męża, więc znajduje je u innego. Dość standardowa historia, jednak sfilmowana w subtelny sposób. Na uwagę zasługuje głównie ukazywanie piękna Hedy Lamarr, ze wszelkimi zbliżeniami na twarz, oczy czy usta.
Sam film, mimo że już dźwiękowy, to jednak widocznie utrzymany w estetyce kina niemego. Sposób kamerowania, zachowania bohaterów czy pewne ujęcia, przywodzą na myśl właśnie ten rodzaj kina. Do tego ograniczone do minimum dialogi (nawiasem mówiąc, dosyć słabe), które równie dobrze możnaby zastąpić planszami z napisami.