Dlaczego Polacy zajęli klasztor na Monte Cassino? Spójrzmy na daty. W nocy z 11 maja na 12 maja rusza natarcie w dolinie Liri. W ciężkich, krwawych walkach Brytyjczycy (8 armia) dokonują wyłomu w niemieckiej linii obrony. 12 maja wspierają ich, a z czasem zastępują, Kanadyjczycy. Po raz pierwszy na pole bitwy wkraczają jako samodzielny I Korpus Kanadyjski. W czterodniowych, dynamicznych starciach wyróżnia się 1 Kanadyjska Brygada Pancerna przechodząca pod ich koniec do pościgu za rozbitymi, ale wycofującymi się w sposób zorganizowany oddziałami niemieckimi. Czterodniowych, czyli 12, 13, 14 i 15 maj 1944 rok. To te wydarzenia spowodowały, że Niemcy zrezygnowali ostatecznie z utrzymania-zagrożonego w zmienionej sytuacji okrążeniem- klasztoru na Monte Cassino. Po 15 maja Polacy walczyli z wycofującymi się jednostkami prowadzącymi walki opóźniające i osłonowe. Nie Brytyjczycy, nie Francuzi, nie Polacy, ale Kanadyjczycy zadecydowali o końcowym zwycięstwie. Monte Cassino to tez ważny argument w dyskusjach, czy i kiedy alianci zdradzili sojuszniczą Polskę. W basenie Morza Śródziemnego rozważano trzy kierunki inwazji na Europę: południe Francji, co nastąpiło, Włochy, także wyzwolone i południowe Bałkany (Jugosławia, początkowo Grecja). Właśnie z lądowaniem Brytyjczyków, głównych pomysłodawców operacji, na Bałkanach Polacy wiązali swoje nadzieje na szybki marsz ku Polsce i wyprzedzenie rosyjskich armii prących na Berlin. To była bardzo ożywiona dyskusja w latach 50, 60, 70 XX wieku w polskich środowiskach emigracyjnych i opozycyjnych. Tylko w rzeczywistości do końca 1944 roku prawdopodobnie (bo to są spekulacje) Brytyjczycy wsparci przez Amerykanów doszliby co najwyżej do linii Zagrzeb-Pecs-Szeged-Timisoara.